به کدام سو می ریم؟

این روزها تو روزنامه ها و سایت ها یا توی اجتماع  چندتا نکته مشترک می بینیم:

1. تو بازار ماشالله بشه جنسای ترکیه ای و چینی. رفتیم لامپ بخریم، همه لامپها چینی. رفتیم بازار فرش، دیدیم دیگه خبری از ابهت قالی ایرانی نیست. از آخر هم قالی ترک گرفتیم. شلوار و پیراهنم هم ترکه. لپ تاپ و 99 درصد وسایل شخصیم هم چینیه.

2. میگن یارانه ها هدفمند شده و مملکت داره پیشرفت میکنه. چون تو مصرف انرژی صرفه جویی میشه، دولت یارانه کمتری بابت انرژی میده و این یعنی افزایش هنگفت درآمد دولت. دولت هم میگه این درآمد رو میبره سمت تولید و ایجاد شغل. ولی تو بازار اثری از جنسای مرغوب ایرانی نیستش. حداقل تو جاهایی که ما رفتیم و میریم نیست.

3. دولت میگه خیلی کار میکنه.

4. ایران رتبه اول تو رشد تولید علم تو دنیا رو کسب کرده (مجله science گفته) ولی این علم تو مجلات علمی معتبر بین المللی (واقع در دشمن) چاپ میشه که برای اونا (دشمن) کاربردی و برای ما کاملا غیر کاربردی است (صفر درصد کاربردی)

5. صندوق بین المللی پول (باز هم واقع در دشمن) رشد اقتصادی ایران رو صفر درصد اعلام کرده.  

6. همه چی آرومه...

چرا این همه تناقض؟